สถาปัตยกรรมชิโน-โปรตุกีส เป็นการสถาปัตยกรรมแบบจีนและยุโรป รวมทั้งสถาปัตยกรรมแบบอังกฤษที่ใช้ในประเทศอินเดียซึ่งเป็นอาณานิคมของตนเข้ามาผสมผสานอยู่ด้วย นักวิชาการด้านสถาปัตยกรรมบางท่าน จึงเรียกว่า สถาปัตยกรรมแบบโคโลเนียล พบเห็นได้ทั่วไปในประเทศที่ชาติตะวันตกเข้าปกครองเป็นอาณานิคม มีการถกเถียงคำเรียกที่ต้องว่า สถาปัตยกรรมแบบชิโน-ยูโรเปียน แต่คำว่า สถาปัตยกรรมแบบชิโน-โปรตูกีสเป็นชื่อเรียกที่ใช้มาตั้งแต่เริ่มที่มีการกล่าวถึงสถาปัตยกรรมดังกล่าวในภูเก็ต ส่วนที่มานั้น ชิโน หมายถึง มีความเป็นจีนอยู่รวมกัน ส่วนคำว่า โปรตุกีส มีความหมายรวมว่าเป็นสถาปัตยกรรมแบบยุโรป สันนิษฐานว่าเป็นการรับรู้ชาติตะวันตกชาติแรกที่เดินทางเข้ามาในดินแดนสยามรวมถึงภูเก็ตเป็นชาวโปรตุเกส

สถาปัตยกรรมแบบชิโน-โปรตุกีส หรือสถาปัตยกรรมแบบชิโน-ยูโรเปียน เริ่มมีการก่อสร้างมากที่สุดอยู่ระหว่างรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวจนถึงปลายรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเข้าอยู่หัว (พ.ศ.2411-2468) เนื่องจากเป็นระยะเวลาที่กิจการเหมืองแร่ดีบุกในภูเก็ตได้รับการพัฒนามากที่สุดละมีการขยายตัวทางเศรษฐกิจมาก